Hebben jullie nooit ruzie of irritaties?? Haha!! JAZEKER WEL! Zo af en toe wringt het flink en vinden we elkaar niet zo leuk. Zij doet dan boos, geïrriteerd, betweterig, snauwerig en de andere ‘zij’ voelt zich klein, afgewezen, niet goed genoeg en niet begrepen.
De theorie die wij zo belangrijk maken binnen het onderwijs heeft één groot nadeel. Alle acties en reacties zeggen niet zoveel over de ander, maar geven des te meer informatie over onszelf. KAK!!
Waar wij vroeger heerlijk de schuld bij de ander konden neerleggen, weten wij nu heel gauw dat alles wat we zeggen en doen vooral te maken heeft met onze eigen gedachten en patronen, die ons zo nu en dan flink belemmeren. Op deze momenten hebben we onszelf te catchen, dat te (h)erkennen wat ons zo mateloos irriteert. Onwijs belangrijk om daarna jezelf te herinneren dat je altijd zelf iets te doen hebt. Heul irritant deze theorie!!!
Bij de kinderen in de klas is het heel erg snel duidelijk als ze de regie zelf kwijt zijn. “Hij doet het toch?! Als zij nou gewoon even normaal doet!! Als Juf niet zo irritant is dan gaat het prima met mij!!” Weer onwijs goed geregeld van het brein, want zolang de ander iets te doen heeft, kan jij lekker blijven doen wat je altijd doet.
Als je ons volgt dan weet je dat wij staan voor groei!! Wil je groeien en blijven ontwikkelen dan hebben we van jongs af aan kinderen te leren dat je altijd zelf iets te doen hebt. Niet met een 'wijzende vinger': “...en wat zou jij nu kunnen doen?” Wat vaak voor kinderen voelt als schuld, maar op een liefdevolle manier helpen en begeleiden.
We hebben onszelf en de kinderen te leren DAT en WAT je na het catchen van je eigen patroon te doen hebt. Niet meer afhankelijk van de ander, maar altijd zelf regie pakken, maakt dat je je zelfvertrouwen vergroot! We love it!! Nou niet altijd hoor;-)
